Human Design’a göre güneş geçişleri mandalada ki 64 kapıyı tamamladığı zaman yeni bir döngü başlar; yeni bir yıl başlar. Mandalanın başlangıcı olarak kabul edilen Kapı 41, hayal etmenin, yeni deneyimler arzulamayı yanıtlandırır; öz benlikte arzulamanın motivasyonunu, öz olmayanda ise stresini üretir. Bu teşvik, bana yeni bir başlangıcın Kapı 41 ile etkileşimiyle başlaması çok manidar gelir.
Anlayacağınız 22 Ocak 2022 ye denk gelen kapı 41 geçişi Human Design da yeni yıl kutlamasıdır.
Yeni yıl, her zaman nasıl bir başlangıcı ve yeni hayaller kurmanın fırsatını temsil ediyorsa bu haftayı da aynen öyle algılamakta yarar var. Bugün başlayan enerjiler bizi hayal kurmaya teşvik ediyor. Ancak hayal kurmaktan kasıt, istiyorum/istemiyorum niyetleri değildir.
Hayal kurmak:
Kendin için yeni bir yaratım yapma sürecidir.
Kendini gelecekte, görmek istediğin yerde görmektir.
İmkânsız sandığın ne varsa oldurabileceğine ikna olmaktır.
Hayatını zorlaştıran şeylerin pratik yöntemlerini keşfetme sürecidir.
Geleceği şimdide yapılandırma kuvvetidir.
Geleceği, şimdi de zihninde canlandırmaktır ya da zihni gelecek olasılıklarına ikna etmektir. Ya canlandırmak ya da ikna etmek diyorum çünkü Tasarımsal özellikler doğrultusunda zihnin, kalbi/benliği görmesinin yolu, her kişinin tasarımına göre değişir. Bazı tasarımsal yapıda zihin canlandırma/imajinasyonla benliğe ulaşırken, bazı tasarımsal yapıda zihin ikna olduğunda benliğe ulaşır. Buda bizi hayal kurmanın, akıl, mantık çerçevesinden uzak da benliğin ihtiyaçlarını, bulmanın/gidermenin alternatiflerini arzulamak olduğunu gösterir.
Başka bir deyişle hayatımıza pratik yöntemleri dahil edecek, gelişme arzumuzu güçlendirir. Eğer birileri bu doğrultuda hayaller kurmasaydı bugün modern dünya kurulamazdı. Çünkü insan, gelmiş geçmiş en büyülü tasarımdır ve ucu bucağı yoktur, keşfedilmek için muazzam bir yapı olarak gelişime odaklıdır.
Bugün dahil altı gün boyunca kendinize zaman ayırabilirsiniz. Ve iç dünyanızda dış
dünyanızı yeniden canlandırabilirsiniz veya dış dünyanızın yeniden şekillenebileceğine dair kendinizi ikna edebilecek arzuları bulabilirsiniz. Aslında bunu her zaman yapıyorsunuz sadece bu sefer daha bilinçli ve inançlı olarak yapabilmenin şaşırtıcı
fırsatlarını kullanabilirsiniz.
Bunu her zaman nasıl yaptığınız hakkında bir fikriniz var mı?
Eyvah! Ya da Yaşasın! Basit veya zor türünde güçlü titreşimlerle başlayan her içsel algının ardından, üretilen kurgular ve uygulamalarla hep yaptık, yapıyoruz ve yapacağız. Hadi gelin bu kez, hep beraber, daha bilinçli, daha yapıcı, daha sevgi dolu, mantıktan öte, daha bilinçli yaratımları hayal edelim. Eyvah! Noktasına geldiğimizde yaşasın tarafını, zor noktasında kolay yönünü keşfetmeye zihnimizi zorlayalım!
Çünkü korku ve panik en büyük yaratımların başlangıcıdır, tıpkı sevgi ve coşkunun da bir başlangıç olabileceği kadar güçlü yaratımlardır. Yaşamınızda hiçbir şeyin değişmemesinin en büyük nedeni, olumsuzluklara, zora ve korkularla, kaygılara
odaklanmaktır. Korkulardan arınmak, geçmişle yüzleşmek, iyileştirmek, kendini affetmek gibi odaklarda buna dahildir, çünkü bu niyetlerin arkasında bir olumsuzluk yani eski olan vardır. Oysa insan yeni olanla gelişir, değişir, iyileşir ve dönüşür.
Enerjimizi, düşüncemizi ve eylemlerimizi neye harcıyorsak onu daha da büyütüyoruz. Bu yüzden niyetlerin arkasında barınan, anıların ve bilgilerin ötesinden bakmadıkça, olan olduğu haliyle büyümeye devam eden, bir çığ gibi tekrar ve tekrar karşımıza çıkıyor.
Bazı eylemlerde belki, zihnin farklı kurgularına olanak tanıyarak geçici rahatlıklar elde ediliyor olabilir, ancak tam bir rahatlama olduğunu söyleyemeyiz, çünkü değişen tek şey aynı güzergahtaki zihin kurgularıdır. Önemli olan güzergahın değişmesidir. Üstelik her birimiz için yöntem farklıdır ve bu yöntemi kişinin kendisinden başkasının tespit etmesi imkansızdır.
Dolayısıyla şunu söylüyorum, her an her yerde, her şekilde kendi seçimlerimizin içinden geçtiğimizi fark etmek zorundayız. Yaşam biçimi, kalp biçimi, akıl biçimi, ruh biçimi kökten bir değişim içinde ilerlerken bize düşen, eski korkuların ve eski bilgilerin içindeki sıkışmışlıklardan uzaklaşıp yeniye doğru ilerlemektir.
Her şey benimle başlar ve benimle biter. Her şey benimle güzeldir ya da güzel değildir. İlkesi hepimiz için geçerli.
Şimdi önümüzde tüm geçmiş yaratımların ötesinde yepyeni yaratımları var edebileceğimiz, çok destekli bir zaman ve enerji akışı var. Hangisini seçeceksiniz, hayatınızdaki olumsuzlukları düşünüp iyileştirmeyi mi, yoksa hayatınızı sil baştan yenileyip pratikleştirmeyi mi?
Asla zor yoktur, zihnin sınırları vardır. Şimdi, zihnin sınırlarını genişletme zamanı.
Eğer hayatını pratikleştirmenin üzerine, zihnin sınırlarını zorlayanlar olmasaydı hayatımızda bugün teknoloji diye bir şey olmazdı…
Aklını mantık boyutundan, arzu boyutuna doğru genişletebilirsin. Hayal ettiklerini arzula ki senin dünyanda vuku bulsun.
Çünkü yaratmak arzulamaktır, arzulamakta ihtiyacın olanı belirlemektir. İhtiyacın olanı belirlemekse zihnin sınırlarının ardındadır.
Hayatımız boyunca neden hep bir şeylere ihtiyaç duyduk?
İhtiyaç duyduk, çünkü değişen ve gelişen bir dünyada yaşıyoruz. Her şey aynı kalsaydı yaşamın ne manası olurdu ki?
Yaşamın bir manasının olması, genişleyip gelişmesi ve ilerlemesi için İhtiyaç duymak gerekiyor. Eksiklik duymak değil ihtiyaç duymak. Belki hayatı daha da pratikleştirmenin yöntemlerini bulmak daha aydınlatıcı bir tanım olabilir.
Çünkü, ihtiyaç bir tohum gibi beslenmeyi gerektirir. Ancak beslendikçe yeşerir, yeşerdikçe çiçek açar ve çiçek açtıkça meyve verir. Atalarımızın ihtiyaçları söz konusu olmasaydı hala vahşi bir yaşamın için dönüp dolaşanlar olmaz mıydık?
En basit haliyle bu hafta, Ayaklarımız toprağa sıkıca basmış, yıl boyunca filizlenecek ve büyüyecek tohumlar ekiyoruz.
Sizlere ilham olması açısından birkaç anahtar ifadeleri farklı bakış açılarıyla makalemde kullanmaya gayret gösterdim ve yarınlardaki rengarenk, lezzetli meyvelerinizin bugünlerde tohumlarını atmanız, günlük rutinlerinizden arınmanız dileğimle keyifli yaratımlar diliyorum…
“Vizyonunuz sabahları yataktan fırlamanıza neden olmuyorsa, yeni bir vizyona ihtiyacınız var”
Geleceğin sırrı günlük rutinlerde saklı, arzular ise bir planlama şekli.
“Kuantum alanı bizim istediklerimize yanıt vermiyor. Kim olduğumuza cevap veriyor.”
İnsan olarak “mutlu olma” baskısı var, ancak kimsenin elinde hiçbir zaman tam olarak mutlu olmak da yok. Her zaman bir sonraki arzuya çitin üzerinden bakmak gibi bir eğilim var sanki. Bu yapı günümüzde kolektif bir ağırlıktan başka bir işlev görmüyor sanki. Yoksa yalnız bana mı öyle görünüyor?
Şimdi, hayatınızın tüm hakimiyetine sahip olmak için zihnin sınırlarını mı genişletmek gerek yoksa şimdiki anda olmak yerine, genellikle geçmişteki bir şey için ağıt yakarak, geçmişin kendini tekrar edeceğinden korkmak ya da arzulara doğru adım atmadan, gelecek hakkında boş hayaller kurmak mı asıl olan, bunu da artık her okuyucu kendi bulacak?
